Güvercinler

Kendisi sır. Yuvarlacık gövdesi sır. Heybesindeki sır. Bilinmez bir alfabeyle yazılır. Okunması mümkün olmayan bir mürekkep kullanılır. Sırtında allı pullu dünyası ile kanat çırpar. Yere iner. Pençelerini ekmek kırıntılarının arasına konduruverir. Kimisinin gıdısından bir sarkıt düşer. Kimisinin paçaları tozlu kaldırımları süpürür. Kimisinin pençecikleri vardır; Kan kırmızı. Halkalar dizilir yukarıdan aşağı. Hiçbir insanın giydiği hiçbir kıyafet böylesi asil değildir. Yerde fırlatılıp atılmış tanelere iş olur güvercinler. Bazen havalanırlar gökyüzüne doğru. Korkudan. İnsanların korkusundan. Uçarlar. Uçmak zorundadırlar. Yükselebildikleri en üst noktaya kadar... Takatleri kesilene kadar uçarlar. Sen de uç. Uçabildiğin kadar uç. Sonra senin için en doğru yere dön.