 |
| Fotoğraf: Ara Güler |
Günlerden bir gün bizim göçerler ile Taşeli platosuna geldim. Akdeniz'den gelen serin rüzgar omuzlarımdan öptü, saçlarımı sırtıma vurdu o gün. Hayvanların tüylerini, kadınların şalvarlarını silkelediği gibi. Atlar, itler, katırlar birbirine hiç benzemeyen adımları ile platoya yürüdü. Her an büyük bir uyumla göçmezdi bizimkiler. Çok kavga ederdik. Çok kayıp da verirdik. Bir Hasan emmi vardı. Tepesi attığı vakit çevresindeki 4 kişiyi tek başına döverdi. Hızını alamazsa ormana girer odun keserdi. Savaş gazisiydi Hasan emmi. Kimse ses çıkaramazdı elbet saygıdan. Hangi savaşın gazisi olduğu ise sır. Kimse bilmez. Sormazlar da.
Sorgusuz sualsiz bir saygıdan nemalanan Hasan emmi bir yana. Taşeli'nde konaklayacağımız gün atlara su vermeye yolladı beni Hatun Ana. O gün suyu doldurduğum taslardan birine ayağım takıldı. Ayağım kırıldı. Canım çok acısa da kimselere ses edemedim. Onların da beni duyası yokmuş ki oracıkta kendi kendime sarmaya kalktım ayağımı. Pek beceremedim. Bizimkiler hareket etmek için toparlanmaya başladı. Ne benden atlara su vermemi isteyen Hatun Ana ne de diğerleri, yokluğumu fark etmediler. Bir garip Hüseyin vardı; zayıf, çelimsiz, nerede bu çocuk demediler...
Platoda yalnız kalınca eşeğimin yanına gittim. Ağır aksak adımlarımı hissetmiş olacak ki usulca dizlerinin üzerine çöktü. Sırtındaki yükleri aldım ondan. İstediğim, düpedüz yalnız kalmaktı. Hiçbir suç ortağına, yol arkadaşına izin vermemek. Tehlikelere karşı yalnız kendimden güç almak.
Onu çevikliğinden alıkoyan her şeyden arınsın istedim. İpini çözdüm. Benden uzaklaşmasını seyrettim bir süre. Ardımı döndüm, gerisin geri yürümeye başladım. Yollarımız ayrıldı. Peşime düşen bir nefes vardı. Geri dönüp bakmadım. Kim olduğunu biliyordum. O benim tenha yoldaşım. Bizim göçerlerden bana kalan kalınca bir halat vardı. Ağacın dallarına sardım. Bir baş genişliğinde halka yaptım. Az daha genişlettim halkayı. Bizimkilerden bana kalan ne varsa hepsini astım ağacın dalına. İlmeği sıktım. Ağacın yeni bir meyvesi daha oldu. Diğerlerine nazaran biraz daha yüklüydü yalnızca. Eşeğim yanımda. Aksak adımlarım platoya iz bırakıyor.
