Parkelerde kaysın çoraplı ayakların. Dengede durmaya çalışma şimdi. Seni beklerken öğrendim ben ayağım kaymadan nasıl yürüyebilirim. Buzlu yollarda nasıl basmazsam ayakta kalabilirim, biliyorum artık. Oysa daha çok yolumuz var seninle. Merdiven inmeyi, basamaklardan teker teker çıkmayı denedim. Çoğu zaman basarken zihnimden akıp giden düşüncelerle tökezledim. Üst basamağın nerede başladığını, ayağımın altındaki basamağın nerede bittiğini kestirmesi uzun sürdü. Ben adımlarımı sayarken kalp atışlarımın ritmi de artıyordu. Ama bugün öyle bir gün değil. Şimdi aç kollarını. Bırakalım bizden başka herkes düşmekten korksun. Eğer sen de düşmekten korkmazsan yemeklerin içine bir çimdik senden katarım. Biraz nefesinden, biraz sesinden karışır kereviz salatasına. Şimdi mutfak karolarına bakıp akşama ne yapsam diye düşünecek zaman değil. Sen abla dediğinde mutfakta ne varsa bereketlenir zaten.
Bugün saklambaç oynayalım seninle. Yakalandığında alı al moru mor yüzüne bakayım ben. Sonra dön gel sen yakala beni. Yakalar yakalamaz salıver. Bırak kaçayım. Ne zaman büyüyeceğimi sor bana mesela. Yürüyen merdivenlerin bantlarına oturmaktan ya da sokak kedileri ile beraber boşluğu seyretmekten ne zaman vazgeçeceğimi öğrenmeye çalış. Koltuğun yüksek kenarına çıkarak sırtıma atla. Boynuma dola kollarını. Sıkıca sararsan nefessizlikten şikayet etmem. Kollarını gevşetmeye çalışır gibi yapıp gülerim sadece.
Kapıların kenarlarından tutup eşiklerden geçmeme engel ol sen. Kapılar demişken, kırılması kolay kilitlerle kapat her tarafı. Çıkması mümkün olsun. Ama kimse çıkıp gitmesin. Daha dans edeceğiz seninle. Afrika'nın yerli kabilelerine katılmadan önce antrenman yapacağız. Düşmekten korkmazsan belki elimde temizlik tüyü ile şarkılarına eşlik ettiğimi bile görebilirsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder