Teşekkür Dansı

Herkesin herkese değdiği, kimsenin kimseye dokunmadığı şehrimde işlersin ruhuma. Herkesin herkesi duyduğunu herkes bilir de, kimse bilmez, kimse kimseyi dinlemez. Ben de bilirim ki söylemediğim sözler yankılanır kulağında. Herkes, şehrin ışıklarına bakmaktan kördür, herkesin yaralarına bakar ve pek azı görebilir. Hiç kimsemin yaralarıma merhem olmadığı memleketimde kemiklerime kadar işlersin. Duyguların boşluğunu lüks restaurantlarda doldurur herkes. Yalnız sen bir pamuk şekeri ikimize paylarsın. Tadına doyulmaz yolculuklarının davetsiz misafiri, ben... Çocukluğun samimi kokusuna buram buram sarılırsın, sen. Sonu gelmeyen oyunlar kurarız. Bitti sandığımızda hep kaldığımız yerden devam ederiz. Ben susarım. Sen dinlersin. Ben kaçarım. Sen kuşatırsın. Ben saklanırım. Sen duvarları aşıp sobelersin beni. Huzurun kokusunu duyup da sana koşmayan ayak var?.. Kokuna sinen şükranın, teslimiyetin tılsımına yakalanmayan yürek var?.. Söyle, sensiz yaşam var?..