Ölen Pençeler

Ölüyorum. Bugün ölüyorum. Haberin var mı? Üçüncü sayfadan küçük puntolarla verildi adım. Okumadın. Haberin var mı? Bugün ben ölüyorum. Gazetelerin üçüncü sayfasından küçük puntolarla verildi adım. Bir haberin içine sıkıştırdılar tüm hikayemi. Okumadın. Haberin var mı? Bugün ölüyorum ben.

Hayata sıkı sıkıya tutunmuş küçük bir kız çocuğuydum. Ölüyorum. Bugün. Evvelden ölü bedenler arasında gezintiye çıkıyordum. Hepsi kadındı. Bazılarının ruhları çevremde çığlık atıyordu. Şimdi. Ölüyorum. Çığlık çığlığa, can çekişen, nefesi boğazına dizilen kadınlar... Sevgiyle güzelleşecek yüzlerinde irili ufaklı morlar. Kemiklerini saran etlerinde çürükler tamamlıyor morları. Ve kurşun delikleri... Çöp tenekesinden çıkan uzuvlar. Hayat bir çöp kutusu gibi kokuyor şimdi. Okumadın. Ölüyorum. Haberin var mı? Ölüyorum. Bugün. Şimdi. Şuan. Ölüyorum. 

Ruhlar çevremde dört dönüyor. Saçları dağınık. Ağlıyor bazısı. Cevap gecikmiyor; "Zırlamaya başladın yine!" Ölüyorum. Bugün. Evvelden ölü bedenler arasında gezintiye çıkıyordum. Şimdi. Ölüyorum. Okumadın. Bir haberin içine sıkıştırdılar tüm hikayemi. Güçlü durmayı anneler öğretsin kızlarına. Korkmadığımızda daha güzel olduğumuzu, gücün içimizde olduğunu keşfedelim. Siz de reddedilmeyi bir komplekse dönüştürmeyin örneğin. Sineye çekmeyi öğrenin. Çok değil, biraz anlayın. Daha az kırın. Daha az öfkelenin. Kendinizi kontrol edin. Ölüyoruz. Teker teker. Ölüyoruz. Bugün. Şuan. 

Sevginin iyileştireceği kalplerin olduğuna inandıysam, suç mu? Sevgimi verip de iyileştiremediğim için mi suçluyorsun beni? Öldürmene engel olacak kadar sevgi dolu bir dünya olmadığı için mi?.. Sahi senin öldürmen mi daha büyük suç yoksa benim seni sevmem mi? Daha yeni başladık oysa... Halbuki; ağlayınca, zırlak, gülünce, hafif kadın, yelloz, yardım etmeye çalışınca yaşına başına bakmadan analık taslayan karı... Söylesene tüm bunların tamamını nasıl oluyor da bünyemde taşıyabiliyorum? Hepsini barındırdığım için mi hak etmiş oluyorum öfkeni? Ölüyorum. Ölüyoruz. İşte bugün. Karşında. Gözlerinin içine baka baka. Sizden hesap sorarak. Haberin var mı? Üçüncü sayfadayım. Okumadın. Gözlerinin içine bakıyorum. Kaçıyorsun benden ve öfkene sığınıyorsun. Beraber nefes alabilirdik oysa. Birlikte hayatın kokusunu içimize çekip "Oh be! Dünya varmış." diyebilirdik. Sen öfkenin kollarında olmasaydın. Sarılırdık bile. Şimdi. Ölüyorum. Ölüyoruz.