Sahi arasam da ne kusur bulurum sizde? Orası meçhul. Beraber hazırladığımız kahvaltı masalarımızı özlüyorum. Çayımızı doldururduk beraber, domates ve salatalığın üzerine zeytinyağı gezdirirdik. Beyaz yumurtaların da... Beyaz yumurtanın üzerine kekik ekerdik. Zeytinyağının yanında...
Eğer kahvaltı Kadıköy'de ise Eylül Pastanesi'nin arkasından alırdık simitlerimizi. Az yemek için çaba sarf eder, bazen beceremezdik. Yanımızda üçgen peynirimiz, küçük mutfak balkonu mabedimiz.
Kendimi sevmeyi sizinle öğrendim. Bana beni öğrettiniz. Ayna tuttunuz siz, sizler... Ne zaman darlansam açtınız kapınızı da yüreğinizi de...
Biz bütün ekmeği ortadan bölmedik hiç. Çünkü birbirimizi bulduğumuzdan beri diyetteyiz, bilirsiniz siz. Zahmetin rahmete kapı araladığını sizden öğrendim. Size benzedim, gün geçtikçe size doğru evrildim.
Rüyalar anlattı, ellerim sizin elleriniz gibi olacak. Kuşaktan kuşağa aktarılacak sizin de zamanında aldığınız elin manası. Günleri bitirdiğimizde beraber... Eve dönüşte zaman dar değilse vapuru seçtim ben hep. Limandan limana yolculuk ettiğimi anlayayım diye. Hem deniz, İstanbul'un boynunda başka güzel.
Beraberiz. Kusurlarımızla beraber. Çıktığım her yeni yolculukta verdiğim kayıpları, kaybettiğim canları, bünyemdeki zehri temizlemek, güverteye paspas cila çekmek için dönüp dönüp demir attığım limansınız.
Artılarınızla, eksilerinizle, endişelerinizle, yaşınızla, saçınızla, kaşınızla, beyazınızla, evlat diye bağrınıza basışınızla, öfkelenmenizle, kaybetme endişelerinizle... Her şeyinizle... Turuncu yapraklı pazen eteğinizle... Kapıda abla diye karşılayan minik kopyanızla... Evin büyük kızı olmanın sorumluluğuyla... Limandayız... Beraberiz...
Kopmarık birbirimizden kopmayacağız da. Az sabır. Bi pandemi de geçecek.
YanıtlaSil