Ölüm ensende esiyorsa
Ölüm ilmek ilmek kapatıyorsa gözlerini
Ve boğazında bir dizi kelime biriktiyse
Belki diyerek iç çekiyorsan
Kapılar ardında kalan diğer parçana
Cumbalardan içeriye bakmaksa tek yapabildiğin
Var olanla buluşamadığında
Ufukta kaybolan güneşe her zamankinden başka üzülürsün
Var olanla kavuşamadığında
Her zamankinden fazla hüzünlenirsin
Yerde çömen küçük kız çocuğuna farklı üzülür
Sisteme ayrı söversin
Bir başka nefes alırsın mesela
Ciğerlerin isyan eder oksijene
Gözlerin dolamaz bile
Damlalar elmacıklarının içinde eriyip kaybolur
Umudu tükendikçe cumbadan uzaklaşır insan
İçerdeki kendinden emindir
Cumbanın içindeki
Bir de biz varız
Yüreği pare pare edilmiş bizler varız
Yıkım her zaman atıyla gelmez
Bazen ayağıyla gelir
